Χαιρετισμός Κοσμήτορα

Κατά το ξεκίνημα της διαδρομής μας προς την επιτυχία συχνά αμελούμε ή υποτιμούμε την ορθή στοχοθεσία. Αυτή προσδιορίζεται βάσει κυρίως δύο παραμέτρων ή αλλιώς, βάσει δύο ποιοτικών χαρακτηριστικών που οι στόχοι μας οφείλουν να έχουν: Πρέπει να είναι ρεαλιστικοί, αλλιώς οι προσδοκίες μας σπανίως ικανοποιούνται, και να οδηγούν βαθμηδόν σε ένα σαφώς καθορισμένο αποτέλεσμα, αλλιώς αποπροσανατολιζόμαστε, καθυστερούμε και απογοητευόμαστε.Τι είναι αυτό που άραγε προσδοκά ένας νέος που επιδιώκει την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο;

Ποιο είναι το αναμενόμενο ανταποδοτικό όφελος των θυσιών και των κόπων που θα απαιτηθούν έως την ολοκλήρωση των σπουδών του; Πόσο πιθανό είναι σήμερα αυτές οι επιδιώξεις να ευοδωθούν; 

Είναι αλήθεια ότι η κοινωνία περιμένει από το Πανεπιστήμιο επαγγελματική αποκατάσταση, οικονομική εξασφάλιση και κοινωνική καταξίωση. Αυτό το τρίπτυχο αποτέλεσε ανέκαθεν τον κρυφό πόθο και την επιδίωξη όλων εκείνων που προσδοκούν να φοιτήσουν σε μία Πανεπιστημιακή Σχολή, αλλά και όσων υποστηρίζουν οικονομικά και ηθικά αυτή τους την προσπάθεια. Κατά πόσο όμως αυτή η επιδίωξη είναι σήμερα ρεαλιστική και συμβατή με την προϋπόθεση της σταδιακής εξέλιξης ενός ατόμου;

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι μάλλον ευνόητη.

Σε ένα δυναμικά μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον, σε μία κοινωνία με διαρκώς εξελισσόμενο σύστημα αξιών και σε έναν χώρο, τον Ακαδημαϊκό, που εκρήγνυται πυροδοτούμενος διαρκώς από την επιστημονική έρευνα, πώς θα ήταν δυνατό να περιμένει κάποιος την αυτόματη και απόλυτη εξασφάλιση μέσω των προπτυχιακών του σπουδών;

Η σταδιακή εξέλιξη και η σταθερή πρόοδος προς την κατεύθυνση όχι απλώς της επιτυχίας, αλλά της ευτυχίας, προϋποθέτουν ανθρώπους συγκροτημένους και ικανούς να αντιμετωπίζουν μεθοδικά, και να επιλύουν προβλήματα. Ανθρώπους που να μην επαναπαύονται και να καταφέρνουν να διατηρούν στα μάτια τους, παρά το πέρασμα του χρόνου, τη φλόγα για τη μάθηση και τον ενθουσιασμό για την εξέλιξη, συνδυασμένα με την ταπεινοφροσύνη και την αποστροφή της «καινοφανούς προπέτειας».

Ας προσδιορίσουμε λοιπόν αυτό ως στοχοθεσία. Ας εκλάβουμε το πρώτο βήμα της πορείας των νέων μας στον συναρπαστικό και πολύ απαιτητικό κλάδο των Επιστημών των Ζώων ως μέσο και όχι ως αυτοσκοπό της διαδρομής τους προς την προσωπική εξέλιξη και την επαγγελματική ανεξαρτητοποίηση. Ας τους δώσουμε τα πολύτιμα εφόδια της κριτικής σκέψης, της διερευνητικής οξυδέρκειας και της αυτοεκτίμησης, και ας τους βοηθήσουμε να αποφασίσουν και να σχεδιάσουν μόνοι τους την επίπονη πορεία τους προς την εξειδίκευση και την καινοτομία.

Ας μην ξεχνάμε τέλος οι γονείς και οι διδάσκοντες, ότι έναν έξυπνο άνθρωπο μπορείς να τον μάθεις πολύ περισσότερα με μία ερώτηση, παρά με μία απάντηση. Τέτοιας ποιότητας επιστήμονες επιδιώκουμε να καταρτούμε στη Σχολή Επιστημών των Ζώων.