1η εκδρομή : Πάρνηθα

Στην Πάρνηθα, το πληγωμένο από τη φωτιά του 2007 βουνό της Αττικής, έγινε η έναρξη δραστηριοτήτων του νεοσύστατου Φυσιολατρικού Ορειβατικού Συλλόγου (Φ.Ο.Σ.) του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η επιλογή δεν ήταν τυχαία. Έγινε για να φανεί ότι η Πάρνηθα «παραμένει όμορφη παρά τις πληγές της!!!», όπως γράψαμε σε σχετικό κείμενο μια μέρα πριν την εκδρομή μας εκεί. Έγινε για να την γνωρίσουμε, την αγαπήσουμε και έτσι ενδιαφερθούμε να την προστατεύσουμε.

Η συμμετοχή, παρά την προηγηθείσα αργία της Πρωτομαγιάς, εντυπωσιακή. Πολλοί φοιτητές μας -και κυρίως αυτοί- έδωσαν το παρόν. Ο χώρος στάθμευσης στο τελεφερίκ του καζίνου ήταν το σημείο συνάντησης στις 8:00 το πρωί, 3 Μαΐου.

Τα αυτοκίνητα γεμάτα με φοιτητές, ΔΕΠ και άλλα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας έφτασαν στο καταφύγιο Μπάφι (υψ. 1.160μ. ). Από εκεί άρχισε η πορεία, αρχικά για 15'' σε ανηφορικό ασφαλτόδρομο και μετά σε σημασμένο μονοπάτι.

Λίγα λόγια από τον Πρύτανη, μερικές πληροφορίες για την πορεία και η ομάδα βρέθηκε να κινείται σε ελατόδασος κεφαλληνιακής ελάτης, με θέα τον κόλπο της Ελευσίνας. Λίγο πριν, αρκετοί από εμάς είδαμε μερικά ελάφια να βόσκουν σε βραχώδη έκταση, αρκετές δεκάδες μέτρα πιο ψηλά. Σε αντίθεση, το καμένο τοπίο των κορυφών Κυρά (υψ. 1.160μ.) και  Πλατύ βουνό (υψ. 1.163μ.) αριστερά μας έδινε το μέτρο της καταστροφής, αλλά και της ελπίδας που αργοφαίνεται για μια ανάκαμψη βλέποντας τις χλοασμένες πλαγιές, την ύπαρξη μακίας βλάστησης και που και που συστάδων ελάτης.

Χωρίς να το καταλάβουμε μέσα σε 15-20΄΄ φτάσαμε στην Αετόβρυση, την υψηλότερη πηγή της Πάρνηθας, όπου κάτω από την σκιά των ελατιών και των λίγων δένδρων καστανιάς, σταθήκαμε για μερικά λεπτά για να φωτογραφηθούμε ομαδικά και να ακούσουμε το υπέροχο δημοτικό (κλέφτικο) τραγούδι που απέδωσε μοναδικά ο φίλος του Συλλόγου Γιάννης Βακάλης.  Σε συνέχεια μετά από ανηφορική πορεία φτάσαμε στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής (υψ. 1.300μ.), από όπου αντικρίσαμε δυτικά τον χιονισμένο Παρνασσό, τον Ελικώνα (Ζαγαρά και Παλιοβούνα), τον Κιθαιρώνα και το οροπέδιο των Δερβενοχωρίων. Στα βόρεια αντικρίσαμε την Εύβοια με τα βουνά της: Δίρφυ, Ξεροβούνι και Ευβοϊκό Όλυμπο. Η Χαλκίδα φαινόταν επίσης πολύ καθαρά.

Εκατοντάδες μέτρα χαμηλότερα το τοπίο ομόρφυνε με τα καταπράσινα λιβάδια του Λημικού και του Βουτήματος και με την κορυφή Αρμενιά πάνω από τον Αυλώνα. Αργότερα, για περίπου 1,5 ώρα βρεθήκαμε να κατηφορίζουμε σε γραφικό μονοπάτι, ατενίζοντας συχνά  γιγαντιαία δένδρα ελάτης, ανάμεσα από εκατοντάδες άλλα μικρά έλατα, συνεχιστές του δάσους, έως ότου φτάσαμε στη θέση Άγιος Πέτρος ή Μόλα, όπου και η ομώνυμη πηγή.

Η πορεία με επικεφαλείς δυνατούς και ανυπόμονους φοιτητές, συνεχίστηκε για 3 ακόμη χιλ. σε άσφαλτο για να φτάσουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε, δηλαδή στο Μπάφι.

Έμφορτοι με εντυπώσεις, ελπίζουμε για τους περισσότερους θετικές, από την πρώτη μας εξόρμηση, προγραμματίζουμε την επόμενη, η οποία θα ανακοινωθεί σύντομα.