«Ο αγρότης δεν πρέπει να είναι μόνος» - Ο Πρύτανης του ΓΠΑ στο συνέδριο από το Cantina και το Πρώτο Θέμα.
Η πρωτογενής παραγωγή της χώρας βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης με θέμα το «Όραμα μιας εθνικής αγροδιατροφικής στρατηγικής» στην οποία συμμετείχε ο Πρύτανης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Σπύρος Κίντζιος, μαζί με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κωνσταντίνο Τσιάρα, τον πρώην Υπουργό Οικονομικών Φίλιππο Σαχινίδη, και τον πρόεδρο της EOS Capital Partners Fund, Απόστολο Ταμβακάκη, με συντονιστή τον Διευθυντή του Πρώτου ΘΕΜΑτος, Μπάμπη Κούτρα. Η συζήτηση έγινε στο πλαίσιο του 1ου Cantina Academy, με θέμα «Διασφαλίζοντας το μέλλον της τροφής».
«Πρέπει να δούμε κεντρικά και σε νέα βάση πώς ‘παντρεύουμε’ την εγχώρια παραγωγή -πρώτα για να καλύψουμε τις διατροφικές ανάγκες του λαού», τόνισε ο Πρύτανης του ΓΠΑ, «χωρίς να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε ένα διεθνές εμπορικό πλαίσιο: δεν μπορούμε να παράγουμε τα πάντα, και σίγουρα πρέπει να έχουμε και στρατηγικά αποθέματα τροφίμων».
Όπως ανέφερε ο Πρύτανης, Σπύρος Κίντζιος, «ο πρωτογενής τομέας είναι ο πιο ισχυρός κλάδος. Από την άλλη, και στο πώς θα αναδείξουμε τα ελληνικά προϊόντα και θα τα διοχετεύσουμε στην άλλη κύρια οικονομική δραστηριότητα -που είναι ο τουρισμός- παίζει επίσης ρόλο και η εκπαίδευση του αγρότη καθώς και ο συντονισμός. Μπορούμε να αναδείξουμε την πραγματικά ανώτερη ποιότητα των ελληνικών προϊόντων. Έχουμε τα εργαλεία για αυτό -τα λεγόμενα ‘ΕΕΠΙΤ’, δηλαδή προϊόντα Πιστοποιημένες Παραδοσιακής Ιδιοκατασκευής. Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και πολύ καλός συντονισμός ανά Περιφέρεια. Εμείς ως Πανεπιστήμιο μπορούμε να συνεργαστούμε με όλους αυτούς τους φορείς».
Ο ρόλος του Πανεπιστημίου
«Είμαστε ως Πανεπιστήμιο στο κέντρο μιας πολυσχιδούς δραστηριότητας», είπε ο Πρύτανης του ΓΠΑ. «Η πρώτη διάσταση της αποστολής του Πανεπιστημίου είναι η εκπαίδευση. Η εκπαίδευση δεν αφορά πια μόνο την αποφοίτηση γεωπόνων αλλά έχει μετατοπιστεί και στον αγρότη. Είναι πολύ σημαντικό πλέον ο σύγχρονος αγρότης να έχει εκπαίδευση επικαιροποιημένη -να επικαιροποιεί δηλαδή τις γνώσεις του. Η εκπαίδευση θα παρέχει τα εχέγγυα ώστε να μπορέσει ο αγρότης να αξιοποιήσει τα σύγχρονα εργαλεία -σε συνδυασμό με μέτρα πολιτικής.
Η δεύτερη διάσταση της αποστολής του Πανεπιστημίου είναι η έρευνα. Ως Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κάνουμε έρευνα με εξαιρετικά καλά αποτελέσματα -και αυτό αποδεικνύουν όλοι οι δείκτες αξιολόγησης και κατάταξης-, αλλά είμαστε και στρατηγικοί εταίροι της Πολιτείας. Έχουμε εγκαινιάσει εδώ και αρκετά χρόνια τους κόμβους καινοτομίας, φέρνοντας το Πανεπιστήμιο και τη γνώση στην ‘καρδιά’ της αγροτικής παραγωγής. Το κάναμε στη Θεσσαλία, στη Στερεά Ελλάδα, στην Αττική, και το ξεκινάμε τώρα στη Γεωργική Σχολή Μεσσαράς.»
Η παραγωγικότητα, και η ανάγκη στήριξης του αγρότη
Ο Πρύτανης του ΓΠΑ ανέφερε ότι εκτός από την εκπαίδευση υπάρχουν θέματα βασικών υποδομών που ξεφεύγουν από την ευθύνη ενός παραγωγού ή μιας ομάδας παραγωγών, τα οποία είναι αρμοδιότητα της Πολιτείας. Η επιστήμη, όμως, τόνισε, δίνει εργαλεία.
Το πρόβλημα με την παραγωγικότητα συνδέεται, όπως είπε, με την έλλειψη έμφασης στη χρήση σύγχρονων μέσων παραγωγής. «Πρέπει να εισάγουμε όλα τα απαραίτητα εργαλεία, όχι θεωρητικά, αλλά σήμερα, πρακτικά, για να μειώσουμε το κόστος και να αυξήσουμε την απόδοση.»
Υπάρχει, όπως συμπλήρωσε ο Πρύτανης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, υποβάθμιση των ελληνικών εδαφών: «Πρώτον, λόγω της οικονομικής κρίσης δεν υπήρχε χρήμα για λίπανση -άρα υπολιπαίνονταν τα εδάφη. Δεύτερον, έχουμε πρόβλημα με την ίδια τη ποιότητα των εδαφών. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι κατά 70% ορεινή ή ημιορεινή χώρα».
«Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι πρέπει να συγκρατήσουμε τον πληθυσμό στην ύπαιθρο», είπε χαρακτηριστικά ο Πρύτανης του ΓΠΑ, συμπληρώνοντας ότι η γνώση δεν λείπει -παράγεται στα Πανεπιστήμια-, ενώ, παρά την υποβάθμισή του, ούτε το έδαφος είναι ο καθοριστικός παράγοντας.
«Αυτό που πραγματικά λείπει είναι οι ανθρώπινοι πόροι. Δεν έχουμε κόσμο στη γεωργία. Πώς μπορούμε να κάνουμε κόσμο να επιστρέψει στη γεωργία; Αν ο νέος αγρότης γνωρίζει ότι μπορεί να ζήσει από την άσκηση αυτής της δραστηριότητας, θα το κάνει. Πώς μπορούμε να τον πείσουμε; Πρέπει να του μειώσουμε το κόστος, με ευφυείς τρόπους: να του δείξουμε πώς να γίνει, να δούμε το θέμα των συνεταιρισμών και εκεί να δουλέψουμε -αλλά πραγματικά πρέπει να είμαστε δίπλα στον αγρότη. Ο αγρότης δεν πρέπει να είναι μόνος. Αν το καταλάβει αυτό και εμπιστευτεί ότι θα υπάρχει ένα σύστημα -όλοι οι φορείς- που θα του δείξει πώς να μειώσει το κόστος με τα σύγχρονα μέσα παραγωγής, πώς να καλλιεργήσει, πώς να κάνει την εμπορία και το μάρκετινγκ του προϊόντος του, τη σύνδεση με τις αλυσίδες αξίας, τότε θα πετύχουμε.»